22 Kasım 2014...

Ne uzun bir gündü ama.. Sabah 05.00te başladı ve öğlen 12ye kadar sıkıntı, stres ve mutluluk gözyaşı dolu, duygudan duyguya sürüklendiğim bir 7 saat yaşadım.. Şu anda saat 22.02 ve ben kızgınım, yurt odamdayım ve yan taraftakilerle çok fena bir kavga başlatmak üzereyim.. "Sesinizi kısın bre öküzler.." diyesim var ama neden bilmiyorum tutuyorum kendimi.. Ne alaka yaa.. Ben niye bu konuya girdim şimdi..? Neyse, ne diyordum.. Ah evet, bugün...

Gün boyu ailemle beraberdim.. Haftasonları yurt odasında pinekleyen birine göre epey sosyal bir gündü.. Eh, bu benim suçum değil.. En yakın iki arkadaşımla farklı okullardayız ve görüşmemiz zor haliyle.. Aslında çok saçma, sonuçta aynı şehirde yaşıyoruz ama... Neyse yaa, bu konuya giren bir daha çıkamıyor.. Ailemle ve ablamla da farklı şehirlerde yaşıyoruz.. Ankara içlerinde en güzeli tabi, şanslı mı saymalıyım kendimi..? Pek değil, zira koskoca bir şehirde, kalabalık bir okul ve kalabalık sınıflarda yalnız hissediyor olmak, zor bir durum.. Arkadaşlarım var tabi ama benim sıkıcı hikayelerimi dinleyecek kadar yakın değiliz henüz, bu ayrıcalığı en yakın iki arkadaşıma tanıyorum.. Kusura bakmayın D. ve S., inanın sizi çok sevdiğimden yapıyorum bunu.. 

Evet, ne saçmalıyor bu kız, değil mi..? Kızmıyorum, merak etmeyin.. Hatta kızgınlığım geçti, yan taraftakilerin telefon görüşmesi bitmiş, sağolun canlarım..

Satırlarımı burda noktalarken.... Şaka şaka, o kadar da sıkıcı değilim canım..

Sıkıntımı anlatarak can sıkacağıma, eğlenecek bir şeyler bulayım bari.. 

Buldum; içerisi soğudu, en iyisi penceremi kapatayım...