31 Aralık 2014...

Kitap okuma kulübünde sıradaki kitabın Hobbit olduğunu öğrendikten sonra kitabı elime aldım, tekrar okumaya kalkışırsam ne kadar sürer diye anlamak için.. Kapağını açtığımda bir notla karşılaştım.. Bir önceki doğum günümde kitabı bana hediye eden arkadaşlarım içine bir de not koymuşlardı, o zaman hatırladım.. Sebebi son derece belirsiz olsa da o arkadaşlarımla uzağız şimdi.. Benden uzaklaştıkları için onlara kızgındım ama notu görünce gözlerimin dolduğunu inkar edemem.. Notu defalarca okudum, kendimi sorguladım, onları sorguladım.. Bu durumda olmamız için hiçbir sebep olmadığına karar verdim.. 

2015 bu durumu değiştirecek mi bilmiyorum ama bu ufacık notun bazı duygularımı değiştirdiğini çok rahat söyleyebilirim..

Bunların haricinde şöyle bir şey de düşündüm.. Hepimizin yalnız hissettiği anlar olur.. Kişinin çevresinde ne kadar insan olsa da, bu his herkes için tanıdıktır.. Eğer benim gibi bir kitapseverseniz bu durumlarda kitaplarınıza sarılırsınız ve az önceki gibi ufak sürprizler içinizi ısıtmaya yeter de artar bile.. Neden hepimiz tanıdığımız veya tanımadığımız insanlar için bu sürprizleri yapmıyoruz ki..? Elden ele değişecek kitapların aralarına notlar koyar, bulan insanlara her ne anlatmak istiyorsak bu vesileyle anlatabiliriz.. O anki duygularımızı yazarız, bazı itiraflarda bulunuruz veya sadece bomboş konuşuruz.. Bir şekilde birbirimize yalnız olmadığımızı hissettiririz.. Yazmak ve okumak bir araya geldiği zaman insan için büyük bir terapi olur.. Bu insanlık için küçük olsa da kendimiz için büyük bir adım olacaktır.. 

Ben bunları yazarken Yeni Zelanda ve Avustralya 2015'e girdi bile.. Eh bizim de pek bir zamanımız kalmadı.. 

Çok sevgili okuyucum;

Yazılarıma değer verip okuduğun için teşekkür ederim.. Umarım yeni yılın çok güzel geçer.. İyi yaşlar, iyi seneler.. Her kimsen, seni çok seviyorum..