Mavi Değildi Gökyüzü...
Naçizane hikâyem tamamen fiziksel savaş hakkında olacak.. Bana soracak olursanız en yıkıcı savaş türü bu, çünkü hem dünyanın bütün güzelliklerini, canlı cansız ne varsa yok eder, hem de psikolojik savaşa yol açar.. Demem o ki bu savaş aynı anda hem bedenin, hem beynin hem de kalbin savaşıdır.. Dickens gibi iyimser olamayacağım kardeşlerim, zaman aptallık, karanlık, umutsuzluk, kıtlık ve kuraklık zamanıydı.. O gün gökten 2 tanecik yağmur damlası düştü; birincisi kasabada yaşayan yaşlı bir kadına, ikincisi ise genç bir askere isabet etti.. Yaşlı kadının kasabada küçücük bir evi ama evinden daha büyük bir bahçesi vardı.. Zamanının çoğunda bahçesiyle ilgileniyor, sebzeler, meyveler yetiştiriyor, çeşit çeşit hayvanlar besliyor, yapayalnız hayatta bu şekilde ayakta duruyordu.. Unutkanlığımı mazur görün, yaşlı kadının adını hatırlayamıyorum ama isterseniz biz ona Kallisto diyelim.. Kallisto hüzünlü bir kadındı, yalnız olmayı sevdiğini sanırdı herkes, bu yüzden kimse onunla yakın olmaya u...